Biografie van Gerben Oebele
Statistieken van Gerben Oebele
Leeslijst van Gerben Oebele
De splinternieuwe fitnesshal staat er nu al een tijdje, maar overdag zie je er maar weinig mensen. Als je met een handdoekje en een bidon de trap af komt, pompt een stevige beat zijn vergetelheid door de hippe, glazen zaal. Letterlijk, want welke kant je ook op kijkt: overal zijn […]
Langzaam draai ik het diafragma helemaal open en ik poets de lens nog een laatste keer schoon van de ijle mist die er op neer slaat. Ik stel voorzichtig scherp, en ik zoom uit tot een panoramisch shot. Daarna focus ik op alle details. Omdat ik stevigheid nodig heb, stel […]
Langzaam rijdend met de kaart op het stuur en het routeboek naast zich, tuurde hij met zijn bezwete voorhoofd de verte in. Hij kon de blik van afgunst van zijn vrouw al in zijn nek voelen. Waar was verdomme toch die wegwijzer? Had hij er een gemist? Voor de tweede […]
Mijn gepensioneerde buurman gaat binnenkort verhuizen. We wonen samen, als laatsten der Mohikanen in een rijtje sloopwoningen. Ik anti kraak, hij omdat hij moet wachten tot zijn nieuwe huis van asbest is ontdaan. Buurman is een alleenstaande, kleine oude arbeider uit de vroegere kaasfabriek. Eenvoudig. Wat ‘probleemkes had mei de […]
Er was eens een ‘er was eens’. Hoe lang was die er dan? Meestal tot ‘ze leefden nog lang en gelukkig’. Maar daar nam ‘er was eens’ (in de rest van dit stukje EWE genoemd) geen genoegen mee. EWE kon niks met deze vaag omschreven tijdsaanduiding. EWE wilde meer concrete […]
Hoe ik als pubertje 5 jaar lang tot mijn adolescentie in de wind heb geploeterd om naar school te komen. Je kunt dat meenemen, die tred, die pedaalslag op je fiets, je tas met boeken achterop. Vaak vocht ik tegen de wind, tegen de regen, tegen mezelf. Tien kilometer door […]
Ik sta te wachten in een heel klein zaaltje, een kleine kerk of een jaren zestig aula, het is me niet eens helemaal duidelijk, maar het is er druk. Om me heen zitten al mensen op de vloer. Alle stoelen zijn bezet en de vensters doen ook dienst als banken. […]
Daar staan ze dan: met drie tentjes en een grote tipi. Met de kleine voor op de fiets kom ik er steeds langs als ik naar mijn uitzendbureau ga. Een gemengd gevoel daalt neer: oude idealen drijven boven, lichte plaatsvervangende schaamte en ook, heel even, een gevoel van overwinning. Je […]
Het is nu zes weken bezig en het wil maar niet tot mijn botte hersens doordringen. Geduldig luistert ze weer, houdt ze me vast en duwt ze me weg. Ik kan het zelf niet. Het is te moeilijk voor me, te ontgoochelend, te ingewikkeld te verbijsterend. Ik klamp me vast […]
Het is vroeg. En nog heel even stap ik in en uit de droom die nog door mijn geest dwaalt. Flarden van de illusie sijpelen mijn bewustzijn in, iets over metro’s, Lego folders en loopgraven. De resten vervagen als sneeuw voor de zon maar toch pik ik de kern mee. […]
0
|
Recente reacties