Er was eens een ‘er was eens’. Hoe lang was die er dan? Meestal tot ‘ze leefden nog lang en gelukkig’. Maar daar nam ‘er was eens’ (in de rest van dit stukje EWE genoemd) geen genoegen mee. EWE kon niks met deze vaag omschreven tijdsaanduiding. EWE wilde meer concrete aanwijzingen over zijn lotsbestemming. En dus ging hij op zoek. EWE las alle sprookjes, sagen en fabels die hij kon vinden, maar het werd er niet makkelijker op. Soms was EWE gesitueerd in een land vol trollen en feeën, dan weer was hij ondergedompeld in een wereld van pratende hazen en moddervette hanen die bomen bewoonden. EWE trok zijn conclusie. ‘Er was eens’, was er altijd! Hij leefde nog immer.
Recente reacties