Als ik de N11 oprij beukt de hagel op de voorruit. Het is donker. Met moeite houd ik zicht op de weg.
Ik wil snel thuis zijn.
De muziek overstemt het geroffel op het dak.
Via de A12, de A27 naar de A28. De hagel is overgegaan in regen. Ik druk het gaspedaal verder in. De omgevingsgeluiden zijn afgenomen, daardoor trekt de muziek een muur op tussen de auto en de buitenwereld. Ik ben moe.
Ter hoogte van Amersfoort lijkt op het talud iemand naar mij te zwaaien met wapperende armen. Het is een aan flarden gescheurde vlag.
De N340, bekend gebied. Ik vlieg.
Daar is de oprit. Veilig.
Een paar weken later liggen er vijf bekeuringen op de deurmat.
« Hoera
Ongemak »
« Hoera Ongemak »
Mensen
Radar love
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Hadeke of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
4 reacties
Reageren
« Hoera Ongemak »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Fungiciden)
Recent
- De heer Vreeswijk – mannendingen en vrouwendingen
- De poëzie van vertaalmachines
- Theo, Tijl en de vertaling
- te laat
- De gynaecoloog
- Maar…
- Mevrouw Fiederelsje
- De gevoelige snaar
- Je wordt oud
- Game over
Haha. Sufferd. Wel weer prachtig beschreven. In de donkerte naar huis willen, waar het licht brandt, en dan het thuiskomen; heerlijk gevoel. Dat neemt geen bekeuring je af
stukje met je mee gereden. Mooi geschreven
mooie titel. lekker geschreven weer.
ach, wat kunnen die bekeuringen schelen ; )
I’ve been drivin’ all night, my hand’s wet on the wheel .
Dank voor jullie reacties!