Biografie van Mas Papo
Statistieken van Mas Papo
Leeslijst van Mas Papo
Het mocht niet zo zijn. De bouw uitstellen was geen optie. De aannemer zocht allerlei excuses om zich tijdelijk op zijn andere project te concentreren, maar de gemeente wist van geen wijken. Het gebouw moest eerst af voordat hij aan iets anders mocht beginnen. Die aannemer was mijn oude oom. […]
We wisten zijn naam niet, dus noemde jij hem “mijn vriend”. Ik zag hem voor het eerst bij de supermarkt waar hij iets vroeg. Ik verstond hem niet en vroeg hem toen maar of ik iets kon meenemen. Kwark werd het, want de krentenbol die ik aanbood kon hij niet […]
Tijdens zijn middagwandeling liep er aan de overkant een hond. Het was een zwarte hond met krullend haar, een vriendelijke snuit en een lange staart. Merkloos zo leek het, maar met de schijn van een labrador. De hond zag hem, stak de straat over en liep met hem mee, zonder […]
Hij verdween van de ene dag op de andere. Wat ik soms zou willen, deed hij. Weggaan. Hij was een succesvol restauranthouder, zat in de gemeenteraad van zijn dorp en was een geliefd persoon. We hadden een goed contact en als we met elkaar spraken deden we dat altijd met […]
“Doe maar niet,” zei mijn oma en wendde haar gezicht af, “een pruimpje, vooruit, maar geen kusje.” Ze schaamde zich ervoor, mijn oma, voor haar stoppeltjes. Van mijn vader had ze een scheerapparaat gekregen, dat ze in een la had verstopt. Ze gebruikte het altijd voordat wij op bezoek kwamen. […]
Als een met een liniaal getrokken strakheid snij je het land midden- door, verbindt water met water. Hoe troosteloos en weinig beweging; de roeivereniging en eens in de vier jaar de dorpsbewoners, trekkend een spoor gelijk een veer is nu je lot en iets gewoner is haast niet voorstelbaar meer. […]
Hij was aan het eind van de krib gaan zitten. Het hoofd in de wind om zijn gedachten los te laten. Hij had zelfs geen oog voor de schippers die langs voeren. Normaal gesproken zwaaide hij naar ze, als hij hier zat. De schippers zwaaiden altijd terug. Het leven aan […]
Van boven naar beneden stond er “onder”, dan een gekleurd vakje met niets, daarna een stout woord, zoals we dat soort noemden: “etter”. Op mijn plankje een half alfabet, maar niet de juiste letter. Ik kon “donder” leggen of “etters”, zelfs “vlonder” en “etterbak”. Maar ik wilde dat ene vakje […]
“Vandaag gaan we terug in de tijd. We gaan het hebben over Amsterdam. Wie weet iets over onze stad? …. Wat veel vingers! Eh, Pietje?” “Amsterdam is de hoofdstad van Nederland, meester.” “Goed zo. Wie weet er nog meer van Amsterdam? Ah, een paar vingers. Mientje?” ”Dat de stad op […]
“Het project loopt uit, ik kan er niets aan doen.” “Wat lig je toch te emmeren man. Je wist dit al zo lang en komt er nu pas mee. Je had mensen genoeg.” “Het liep ook allemaal gesmeerd, totdat de helft van het team ziek werd.” “Weet je waar die […]
7
|
Recente reacties