Schrijf mee!
« »

Mensen, Poëzie

Eens

2 maart 2015 | 120w | Mas Papo | 13

Als een met een liniaal getrokken
strakheid snij je het land midden-
door, verbindt water met water.

Hoe troosteloos en weinig beweging;
de roeivereniging
en eens in de vier jaar de dorpsbewoners,
trekkend een spoor gelijk een veer
is nu je lot en iets gewoner
is haast niet voorstelbaar meer.

Een eenzame wandelaar loopt waar
eens trekpaarden zwoegend schepen
trokken. Laat zijn hond uit, groet
de visser die in het ruisend riet
zijn dobber starend niet ziet
ondergaan. Vis, al lang vertrokken,
doen hem geschrokken
ontwaken uit zijn gedachten aan jou
in betere tijden:
Als bloeiend water, waar het verkeer
voer in optocht heen en weer.
Nu lig je daar met een ketting
afgesloten
van wat eens je bestemming was.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Mas Papo of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

6 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »