Met groot plezier heb ik in een verpleeghuis voorgelezen aan demente ouderen.
Elke week maakte ik een thema, vaak gebaseerd op feestdagen en seizoenen.
Ook las ik mijn zelfgeschreven verhalen voor, mede aan de hand van foto’s en verklaarde ik mijn rijmpjes nader. Vooral zong ik met mijn ‘publiek’. We hebben dolle pret met elkaar gehad toen ik Nikkelen Nelis nadeed. Met tamboerijn en met veel armbanden om.
Voor een lieve mevrouw wilde ik iets speciaals doen op haar verjaardag. Bij het begin van mijn lied, zette zij het op een oorverdovend krijsen.
‘Ik wil dit niet, ik wil dit niet!!!’
De activiteitenbegeleidster sprong bij en vroeg waarom ze zo deed.
‘Verjaardagen maken mij ob ob ob.’
‘Boos?’
‘Nee, obstinaat.’
Met excuses aan die lieverd dat ik vanwege het weekwoord het iets heb verdraaid.
Zij zei inderdaad zoals de titel: ‘Meer dan boos.’
En ja, ik kan dit niet laten … Aangetrouwd weliswa
ar, maar hij is familie van mij. https://www.youtube.com/watch?v=4tqQnAuOnRk
En ze zei dus: ‘Bo, bo, bo.’
Levja, dit is wat je noemt mooi werk, dat eigenlijk geen werk is. Ik heb het singletje van Nikkelen Nelis nog. Op de andere kant ‘Ome Thijs’ (heeft een prijs in de voetbalpool).
Han, het was heel bijzonder om te doen. Het deed me dan ook verdriet om ermee te stoppen. Echter, ik was niet immuun voor alle virussen en bacteriën die er rondgingen. Achteraf was ik wel blij dat ik niet de corona lockdowns daar heb hoeven meemaken. Dat zou me te erg aan het hart zijn gegaan. Ik heb toen nog wel kaarten gestuurd die onder de bewoners werden verdeeld.
Ja, zo heette ook mijn oom … Ome Thijs. Wat nu precies de connectie is tussen die twee, weet ik niet precies.
Levja, begrijpelijk. Goed dat je het in ieder geval hebt gedaan. En toch ook een dierbare herinnering.
Nikkelen Nelis is duidelijk van voor mijn tijd. Bewonderingswaardig het voorlezen. Veel ouderen leven meer en meer alleen en eenzaam.
Luc, ter info:Local Hero of Rotterdam Nikkelen Nelis alias Koperen Ko.
In Duitsland geboren als Johannes Willem Leiendecker op 29 januari 1909. Van zijn vader heeft hij het vak geleerd.
Helaas overleed “Koperen Ko” tijdens de bruiloft van zijn
kleinzoon in Oosterhout in 1982. Zijn weduwe schonk in
1985 zijn hele muziekuitrusting aan het Historisch Museum Rotterdam.
Van vrienden weet ik dat hij ook vaak in Tilburg optrad.
Levja, hartelijk gefeliciteerd! Grt
@Levja: pro….pro.. ptoficiat!
Levja, gefeliciteerd!
Mooi beroep, Levja.
Ik zag de boze uitspatting niet aankomen. Het begon zo lieflijk. Maar dus waargebeurd.
Gefeliciteerd met de weekwinst.
Het doet me denken aan een verhaaltje dat ik ooit heb geschreven:
https://120w.nl/2013/iedereen-telt-mee/
Luc, Lisette, Han, Lousjekoesje hartelijk bedankt voor de felicitaties.
En nee, Lousjekoesje, dit is niet mijn beroep geweest. Ik heb dit na mijn werkzame leven gedaan als vrijwilligster. Ik vond het een eer dat ik hiervoor gevraagd werd. Ik heb er veel van geleerd. Ook dat trauma’s niet per se wegzakken bij dementie. Deze mevrouw had iets vreselijks meegemaakt op haar verjaardag en dat kwam ineens naar boven.
Uiteraard gaat alle lof naar de lieve mevrouw in het stukje.
In zekere zin doet het mij deugd dat niet alleen zij, maar ook Nikkelen Nelis en Wim Sonneveld een week in de schijnwerpers staan.
Mijn verwanten die verwant zijn met Sonneveld maken een moeilijke tijd door deze week in verband met een overlijden van een van hen.
Het zegt mij dat je het leven moet vieren. En bij verdriet een klankbord zijn.
Levja, hartelijk gefeliciteerd.
Hartelijk dank, Ewald.