Genieten

27 november 2020 | 120w | Willem Olierook |

3 |

Het optimaal genieten van een kruidnoot is een ontdekkingsreis op zich.
Ze dienen een voor een te worden genuttigd. Persoonlijk prefereer ik om er een kop thee bij te nuttigen. Als een hostie leg ik een kruidnoot sacraal op mā€™n tong en laat het speeksel, geactiveerd door dat vreemde dingetje in mijn mond, zā€™n werk doen. De kruidnoot smelt en wordt uiteindelijk een sapje dat ik met behagen doorslik, waarna de achterste smaakpapillen ā€“ dat kan alleen maar als er wordt geslikt ā€“ ook juichend de passage van de kruidnoot verwelkomen.
Er zit slechts weinig tijd tussen het wegwerken van de kruidnootjes en ik zie met lede ogen de bodem van het zakje verschijnen.
De laatste verdwijnt met een gevoel van weemoed.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Willem Olierook of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

3 De moeite waard?
Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!

soortgelijke stukjes

6 reacties

Op 27 nov 2020 om 22:50 schreef Valerie Bos het volgende (9w):
Hoe herkenbaar! Precies zoals ik ze ook eet Willem.
Op 27 nov 2020 om 23:00 schreef Willem Olierook het volgende (11w):
Ik wist het Valerie, dat ik niet de enige was
Op 28 nov 2020 om 9:08 schreef Luc Verschuren het volgende (26w):
De ontdekkingsreis is niet zo heel erg ontdekkend het beschrijft wel mooi de reis die gemaakt wordt. Het klopt van alle kanten, alleen die thee…Grt.
Op 28 nov 2020 om 12:16 schreef Willem Olierook het volgende (11w):
Je hebt gelijk Luc; het is misschien meer een ritueel
Op 28 nov 2020 om 12:16 schreef Inge Hulsker het volgende (16w):
Mooi geanalyseerd Willem. Ik moet zeggen dat het voor mij toch juist onsmakelijk wordt… dat ‘sapje’…
Op 28 nov 2020 om 12:22 schreef Willem Olierook het volgende (14w):
Snap ik Inge, daar moet je je ook niet in proberen te verplaatsen