Biografie van Willem Olierook
Statistieken van Willem Olierook
Leeslijst van Willem Olierook
‘Hoi oop.’ ‘Hoi Tijl, lekker aan het voetballen?’ ‘Niet meer, we moesten stoppen.’ ‘Waarom dan?’ ‘Sam moest thuiskomen en de bal is van hem.’ ‘Jij hebt toch ook een bal?’ ‘Lek.’ ‘Kom, gaan we een nieuwe kopen.’ ‘Waarheen was je op weg?’ ‘Naar het kerkhof, even naar het graf.’ ‘Mag […]
Dat er een grafmonument moest komen daar, waren ze het wel over eens. Al was het maar om bij het opzoeken van de plek waar hun broer ter aarde was besteld makkelijker terug te kunnen vinden mocht iemand – “natuurlijk ga ik er regelmatig heen” – een bevlieging krijgen om […]
‘Opa?’ ‘Ja Tijl.’ ‘Ik ben een boek aan het lezen, maar ik snap iets niet.’ ‘Vertel.’ ‘Nou, dit verhaal gaat over olifanten die muisstil zijn.’ ‘O, leuk.’ ‘Hoe kunnen die grote beesten nou zo stil zijn als die hele kleine diertjes?’ ‘Ik denk dat het een grapje is van de […]
Op een dag was hij er ineens: Menno. Bij ons in de klas, zomaar midden in het schooljaar. Niemand heette in het dorp Menno. Hij was groot, had heel zwart haar en hij kon niet stilzitten. We hoorden dat het een pleegkind was. Menno had ook een zusje, dat natuurlijk […]
‘Hoi oop.’ ‘Hé makker, vakantie!’ ‘Zes weken vrij.’ ‘Gaan jullie nog weg?’ ‘Hmm…’ ‘Ik zie een frons.’ ‘Wat zie je opa?’ ‘Je doet zo met je wenkbrauwen, dat heet fronsen.’ ‘Wat een raar woord.’ ‘Ja, best wel, het komt uit het Frans en… nu frons je weer.’ ‘We zouden naar […]
Frans vindt het een prima voorstel. Ook de collega’s zijn er van overtuigd dat het afstoten van de touwslagerij uiteindelijk voor het bedrijf het beste is. Er is echter nog één persoon die dat ook moet vinden: Herman, de directeur. Het was zijn opa, waar hij naar is vernoemd, die […]
‘Hoi oop.’ ‘Hé grote vriend van me, alles kits?’ ‘Wat is dat nou weer?’ ‘O, dat zeiden we vroeger in plaats van “alles goed?”’ ‘Nee, alles niet goed; ik moet weer naar de tandarts.’ ‘Daar ben je toch gisteren geweest; moet er iets gebeuren?’ ‘Dat weet ik niet.’ ‘Weet je […]
Ik kom er gelukkig niet vaak. Twee keer per jaar bij de tandarts en de huisarts zag me het laatst om een doorverwijzing in te tikken naar zijn collega in het ziekenhuis waarbij de eerste ‘s’ is vervangen door de ‘d’, maar die als het sjiekere dermatoloog door het leven […]
‘Hoi oop.’ ‘Ha die Tijl, hoe was het op de kazerne?’ ‘Wist je nog dat ik daar vandaag heen ben geweest?’ ‘Jazeker en ik ben benieuwd wat je ervan vond.’ ‘Oorlog is stom.’ ‘Helemaal met je eens, maar waarom vind je dat?’ ‘Je gaat toch geen mensen dood maken die […]
Ome Kobus was de jongste broer van mijn moeder. Als hij er op de verjaardagen van mijn ouders was, wilde ik altijd dicht bij hem zitten. Het was een rustige, charmante man. Gebruind met een David Niven-snorretje. Hij had een hese – en ik denk voor veel vrouwen een sensuele […]
2
|
Recente reacties