Gisteravond gebeurde het. Ver weg in Dallas. President Kennedy is doodgeschoten, in een open auto midden in de stad.
Ik denk dat de wereld nu stil staat. Komende maandag heb ik weer dansles. De Engelse wals, de foxtrot, de tango, zullen ze nog hetzelfde zijn? Zal de les wel doorgaan? Ik bel naar de dansschool en krijg de vrouw van het echtpaar dat de lessen geeft aan de lijn. Ik vraag: ‘Gaat de les aanstaande maandag door, in verband met het overlijden van president Kennedy’? ‘Ja’, zegt ze: ‘We gaan gewoon door, tot dan zou ik zeggen.’
Toch verandert er iets. De aangeleerde passen en het: ‘De heer vraagt een dame’ maken plaats voor meer vrije expressie en wildere muziek.
Mooi José, de verbinding tussen een grote gebeurtenis en de kleinere persoonlijke ervaring.
@José. Hoewel ik nog heel jong was, kan ik het me nog goed herinneren. Maar de muziek veranderde eerder door de Beatles, Stones et cetera.
@José: mooi verwoord. Iedereen heeft in zijn leven zulke momenten beleefd. Ik was net te jong voor Kennedy, een beetje ouder bij Martin Luther King. Ik weet nog precies waar ik was toen John Lennon vermoord bleek te zijn.
Dat iets van zo ver weg zo’n impact kan hebben. Bij mij is het de dood van koning Boudewijn (dat was minder ver weg natuurlijk) die ik nooit zal vergeten.
dank voor jullie reacties. @Han, in 63 braken de Beatles door, in 61 waren het nog Elvis en Cliff Richard.
@José. Was het nog maar die tijd, zeker qua muziek.