Schrijf mee!
« »

Familie, Liefde, Maatschappij, Mensen

Onzichtbare scherven

3 mei 2018 | 120w | Han Maas | 9

Mijn vader had een minuscuul littekentje boven zijn rechterslaap, veroorzaakt door een vallende vaas toen hij klein was.
De scherven heeft hij kunnen ontwijken tijdens de bombardementen in Bremen – Lager Weserlust – waar hij als dwangarbeider in de oorlog tewerkgesteld was.
Te laat alarm, de zandbunker werd niet gehaald. Dan maar plat op de grond. In elkaars handen knijpen als teken van leven. Gave, jonge lichamen, kapotte longen.

Door geen scherf geraakt en toch beschadigd teruggekomen.
Het leven weer opgepakt en opgewerkt in de maatschappij – liefdevol respect!
Maar angst is een onzichtbare scherf die je onbedoeld ook aan je kinderen doorgeeft.
Zijn we wijzer geworden als twee minuten stilte niet eens meer zeker is?
‘Nooit meer oorlog.’
Wat broeit gaat branden.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Han Maas of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

14 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »