Ik had rood haar, sproeten en een bleek gezicht. Mijn vader heette ook Flip.
Eerst was het ‘Flipje’, al dan niet ‘van De Betuwe’. Ik was gezet en had dikke brillenglazen. Iemand met een bril werd ‘skele’ genoemd en een dikke ‘bolle’. Moet ik meer vertellen?
Was het schelden? Ach… ‘vlaflip’ was natuurlijk hilarisch voor mijn vriendjes. En ‘negerzoen’ ook; we wezen dan op de dikke lippen van een Surinaams vriendje. Nu heet het een chocozoen. Vlaflip mag nog steeds. (Tegenwoordig ‘halfvol’ en grijs.)
Als je vervolgens trouwt met een Mona, kun je wel raden welke kant het opgaat. Wanneer we bij oude vrienden gaan eten begint het al als we aanbellen: ‘Hé, kom binnen. Jongens, het dessert is bezorgd!’
@Han. Bizar toch dat sommige volwassen mensen dezelfde flauwe naamgrapjes jarenlang blijven maken.
@Ewald. Dat kun je wel zeggen. Zo oubollig.
@Han. Hartelijk gefeliciteerd.
@Ewald. Hartelijk dank.
Han: het is ook een smakelijk verhaal! Gefeliciteerd.
@Berdien. Dank je wel!
Gefeliciteerd
@Frank. Bedankt!
van harte @Han
@José. Hartelijk dank!