De twee dames keken indringend naar hun telefoons.
‘Ik wil graag deze bos hier,’ zei ik haast verontschuldigend. Ik pakte de bloemen voorzichtig uit de emmer.
‘Is het een cadeautje?’ vroeg ze al plukkend aan het cellofaan.
‘Ja,’ antwoordde ik, benieuwd wat ze nog zou veranderen. Een roze papiertje om de stelen ontbrak blijkbaar.
‘Bonnetje?’
‘Nee, laat maar.’
Zevenentwintig jaar geleden. Die zestiende gebeurde het. Toen het weer nog gewoon herfstig was, met stormachtige wind en doorwekende regenbuien. Zodat ze zei ‘Blijf je?’
Onze datum is opgenomen in de zomer. Alleen het zonlicht verdwijnt nog immer vroeg achter de horizon.
‘Gefeliciteerd lief. Drie keer drie keer drie jaar alweer.’ Een wiskundige moet je natuurlijk wel met de juiste liefdestaal aanspreken.
Recente reacties