“Hi, Bernd is thuis” Mijn moeder aan de lijn. Even die stilte, hangend tussen speaker en microfoon waarin mij opvalt hoezeer een stem elke positieve toonzetting kan missen. “Dus als je hem nog wilt zien…” Vervolgt ze aarzelend…
Bij een voordeur zoek ik woorden maar hij negeert me, strompelt tussen lege kratten door richting de achterkamer. Oude kranten rollen opzij als daaronder vandaan zijn kruk tevoorschijn komt. Met enige moeite slaat hij zijn benen eromheen.
Even strijken zijn vingers het klavier glad, slaan dan disharmonisch wat toetsen naar beneden… Ik vind tekst…
“You are so beautiful, To me…”
Hij knikt… “Songs to remember, Isn’t that right, my boy? “ Zegt hij dromerig… Ik slik, duw cellofaan van bijna wit geworden rozen.
@Kees. Mooi geschreven stukje.
Oude kranten zie ik niet zo gauw rollen.
Vervolgt ze – vervolgt ze
Zegt hij dromerig – zegt hij dromerig