We liggen in een netje. Mijn rode zusje, groene broertje en ikzelf. We zijn geboren in een kwekerij en toen we voldoende kleur hadden, werden we gesorteerd en verpakt. Met een grote auto reden we naar de supermarkt. Een jonge vakkenvuller legde ons in een schap.
Ik voel nu vingers over me heen glijden. Dat zijn klanten die niet kunnen kiezen. Ik zie er toch best lekker uit.
Op het eind van de dag krijg we een sticker: 35 procent korting. Dat helpt. Een vrouw met een jengelend kind pakt ons. We belanden in een wagentje tussen de aardappels en de gele vla.
Weer komen we in een auto en daarna in een donkere la.
Het leven van een paprika!
Leuk stukje, Jos茅, maar het lijkt me meer een autobiografie dan een biografie. Immers, niet de verteller, maar de paprika voert het woord.
Een paprigrafie. Leuk Jos茅
dank voor jullie reacties; Ewald, heb titel aangepast.
@Jos茅: leuke insteek!
Hoi Jos茅, grappige insteek! Ik zie de driekleur in het netje zo voor me.
Ik heb wel een kleine aarzeling; alles staat in de ‘we’-vorm, alleen bij de laatste zin niet, dan voel ik opeens meer afstand. Misschien; ‘Het leven van ons, paprika’s.’?
@Jos茅. Leuk verhaal en toch ook triest.
Ach, ik zal de volgende keer toch liever doen als ik mijn paprika’s uitzoek.
Leuk perspectief, Jos茅.
Ik ga zo boodschappen doen.
Leuk maar zou hij weten wat ze nu te wachten staat…?
@Mechtilde, leuk gevonden, paprigrafie.
dank voor jullie reacties!