Ze hoort ze fluisteren achter de schutting. De stemmen worden luider.
“Wie zijn jullie?” roept ze.
Er komt geen antwoord. Paniek bevangt haar. Ze pakt een stok en slaat een paar keer tegen de schutting. Geen reactie.
“Rustig blijven,” spreekt ze zichzelf toe.
Ze gaat zitten en sluit haar ogen, maar niet voor lang.
De geluiden nemen toe. Ze ziet tientallen ogen die op haar gericht zijn.
Nu een strategie bedenken om ze te slim af te zijn. Schreeuwen helpt, het liefst zo hard mogelijk; dan slaan ze op de vlucht. Ze zet het op een gillen, maar deze keer verdwijnen ze niet. Uitgeput zakt ze neer. Plotseling een luide stem:
“Kom je mee, Alice? Er is bezoek voor je.”
Een paniekaanval?
Een wespenzwerm misschien?
Nee geen paniekaanval, maar een ernstig geval van paranoia.
Uit de laatste zin blijkt, dat er sprake is van een opname, maar misschien niet duidelijk genoeg.
Dank voor het hartje, Levja.
Voor mij duidelijk genoeg, Nel.
Dank je, Ewald!
Mooi geschreven Nel, komt dichtbij op deze manier. Heftig!
Ach, so …Indringend.
@Nel. Leuk Nel, de laatste zin maakt alles duidelijk.
‘Ze zet het op een gillen, maar deze keer verdwijnen niet.’ Deze zin loopt m.i. niet lekker.
Irma en Levja, bedankt.
Han, dank (alweer) voor he opmerkzaamheid. Er ontbreekt een woord in de zin die je aanhaalt. Aangepast.
Ps In de loop van de week ga ik jullie verhalen (verder) lezen.
Mooi, Nel! En inderdaad maakt de laatste zin alles duidelijk.
Jaa, dan heb ik het goed begrepen. Mooi.
Bedankt Marlies en Lousjekoesje.
Ik ben blij, dat het verhaal duidelijk is. Wilde zo subtiel mogelijk naar de situatie verwijzen en dat is dus gelukt.
Indringend beschreven Nel!
Niet voor te stellen hoe het moet zijn om zoveel stemmen te horen…. Zielig meisje, jouw Alice.
Dank je, Katie.
Dank ook, Alice.
Ja, de hp is triest. Helaas komt het werkelijk voor.
Je heb de spanning goed opgebouwd, Nel. Een vrouw die opgesloten zit in haar eigen wereld waarin angst overheerst.
Dank je wel, Niceway.
Je vat mijn verhaal mooi samen.
Duidelijk Nel, akelig en triest, maar mooi beschreven
Wat ik zo fijn vindt aan dit verhaaltje, is dat je helemaal geen expositie doet. We vallen er middenin, er gebeurt vrijwel niets, en dan is het weer over. Maar toch glashelder en retespannend. Hartje.
Bedankt voor je reactie, Matthijs.
Ostinato, dank je wel voor je mooie compliment!
dit gaat over angst voor denkbeeldige vijanden.
Dat klopt, José.
Helaas zit de hp gevangen in deze angst.
Dank je wel voor het lezen en het hartje.