Op een kille herfstochtend nam hij zijn besluit. Hij was wakker geschrokken uit een beangstigende droom, waarin mensen, herinneringen en plaatsen zich schaamteloos vermengd hadden tot een verstikkend kluwen. Slaapdronken slofte hij naar de keuken, zette de koffiezet aan en opende het grote raam naar het balkon. Hij had een joelende menigte verwacht, maar het plein was leeg en doods stil.
‘Goed zo,’ dacht hij, ‘dit maakt het allemaal alleen maar makkelijker.’ Hij haalde diep adem en ging terug naar binnen, waar zijn vrouw intussen twee mokken dampende koffie op tafel zette en neuriënd toast met kersenconfituur klaarmaakte.
‘Lieverd, ik doe het niet, laat ze maar een andere kandidaat zoeken.’ Fijn, dacht ze, en hapte in haar toast met President.
Je roept een mooie sfeer op, het contrast tussen de man en vrouw geef je goed weer. Ik vind alleen de toast met President verwarrend. Je benoemt dat ze toast met kersenconfituur maakt en dan hapt ze in haar toast met kaas?
@nyceway: de toast met confituur was voor hem, liefhebbend zoals ze altijd is geweest.
Dankjewel voor je reactie.
Goed besluit.
Mooi beschreven. Liefde druipt van de toast met confiture. Een mooie weergave van ‘Beter ten halve gekeerd, dan… ‘
Een nachtje ergens over slapen, altijd heel verstandig! Hartje
Gelukkig zijn er ook mensen die zich bijtijds bedenken, had D.T. dat ook maar gedaan