Schrijf mee!
« »

Fictie, Mensen

Professor Eenoog

25 juni 2016 | 120w | Nel Goudriaan | 10

Er was eens een jongen die zich verveelde. Wat zijn ouders hem ook gaven: hij was er binnen de kortste keren op uitgekeken. Ze riepen de hulp in van een wijze man.
“Geef hem een hond. Die is elke dag anders.”
Ze volgden dit advies op, maar ook de hond kon de jongen niet bekoren.
Hij bleef maar chagrijnig en riep
“Ik heb niets te doen.”

Ten einde raad besloten zijn ouders hem een portemonnee met geld te geven.
“Zoek het zelf maar uit.”
Hij vertrok en stapte een feestwinkel binnen.
Hij kocht een hoed, een namaaksnor en een monocle.
“Ik ben professor Eenoog,” zei hij.
Hij maakte alles wat hij wilde voortaan zelf en speelde nog lang en gelukkig.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Nel Goudriaan of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

15 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »