De man die met alle winden meewaaide begon zijn als inspirerend bedoelde toespraak met beeldspraak en grootspraak, waarbij hij zijn gehoor probeerde te bedwelmen met veel woorden en grote gebaren, zoals alleen door de wol geverfde redenaars dat kunnen, waarbij onze held de vergissing beging dat hij meende zich te kunnen meten met de groten der aarde, zoals Obama, Marten Luther King, Churchill of om enkele Nederlandse voorbeelden te noemen, Joop den Uyl, Marcus Bakker of Hans Wiegel, die in al hun verscheidenheid gemeen hadden dat ze mensen wisten aan te spreken, terwijl je nu bij de opkomst met Sinatra’s lied ‘that’s life’ alleen nog een aan lager wal geraakte advocaat zag die een storm in een glas water produceert.
dit stukje heb ik als één zin geschreven, vond ik ook wel een leuke uitdaging
Gelukt!
Of een stukje daar leesbaarder door wordt? Ik denk het niet. Maar een leuke schrijfoefening is het zeker. Volgens mij klopt je zin in elk geval van begin tot eind. Knap!
dank Hadeke en Rob; je moet er inderdaad geen gewoonte van maken!
Volgens mij heb je mij met Hadeke verwisseld, José.
Gebeurt mij ook wel eens als de beginletters toevallig hetzelfde zijn.
Hay, sorry!
Knap gedaan, @José.
Bijzondere langgerekte reeks van woorden!
Groet + hartje, Rolf van der Leest