Schrijf mee!
« »

Mensen

Eindelijk op reis

9 februari 2013 | 120w | Inge Hulsker | 5

Jarenlang had Annie moeder aan het hoofd gezeurd: ‘Gaan we een keer met de trein?’
Moeder legde keer op keer uit: ‘We hoeven nergens naartoe en een treinkaartje is veel te duur om zomaar te kopen.’

Nu kijkt Annie naar haar weerspiegeling in het treinraampje. Haar linkervlecht zakt langzaam uit, omdat ze het lint verloren is. Ze zitten met heel veel mensen dicht op elkaar gepakt in de kleine coupé. Buiten is niets te zien; het is donker.

Toch klaagt Annie niet. Ze zitten eindelijk in een trein. Ze weet alleen niet precies waarheen en waarom. Ze zijn zo plotseling vertrokken. Annie hoopt maar dat ze op tijd terug zijn voor oud en nieuw. Ze wil 1945 graag thuis inluiden.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Inge Hulsker of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

15 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »