Terwijl veel mensen al misselijk worden bij de gedachte alleen, ga ik in de trein altijd met mijn rug in de rijrichting zitten. Nou schijnt dat bij een aanrijding ook het meest veilig te zijn maar dat is niet de reden voor mijn keuze.
Achteruit rijden geeft mij de mogelijk het object van mijn aandacht net zolang te kunnen blijven volgen als ik dat wens. Plotseling verschijnt het in mijn ooghoek en ik kan het nastaren tot het langzaam verdwijnt. Bij vooruit rijden zie ik het aankomen, zet mijn fantasie in werking maar net op het moment dat ik iets in detail in me op wil nemen, is het voorbij. En er is nog zoveel te zien langs het spoor.
Eindelijk tref ik een gelijke ziel.
ik spoor niet
[…] van mijn hand verschenen op 120woorden.nl: ‘Voor niks gaat de zon op‘ en ‘Rijrichting‘ Ik blijf het leuk vinden om voor hen te schrijven. Lekker kort (lees: uitdaging om op […]
ja dit is prachtig. iets verschijnt plotseling en verdwijnt langzaam in je fantasie.
Ik wilde trouwens ooit ook een keer achteruit rijden, maar toen ging ik vooruit. Ik zat in de verkeerde trein. Toen moest ik gaan verzitten.
Bedankt Toby. Een idee dat ik lang zal blijven herinneren, of ik het wil of niet.