Een zaklamp flitste aan. De lichtbundel hielp niet echt. De regen kletterde en maakte het schijnsel van de zaklamp diffuus. Dan maar er maar naar toegelopen. Alles wat je kon zien was een hoopje natte en verfrommelde kleren. Geen persoon te bekennen die om zijn kleren zocht.
“We houden op met zoeken”, zei een stem. “Het lijkt erop dat de vermiste persoon zijn kleren heeft uitgedaan en in het niets is opgelost”.
Verderop stond een groene regenton waar regenwater zijn weg vond via een afdakje. Die regenton is van een prima, zuurbestendige kwaliteit.
En die stem had gelijk.
Ik heb die vermiste persoon er in opgelost. Waarom zijn kleren er nog waren? Die waren ook van een prima, zuurbestendige kwaliteit.
Ze blijven maar met bosjes verdwijnen, zie uit naar nostalgisch rattengif.