Er was eens een sprookje van slechts 120 woorden. Alle personages uit sprookjesland lachten toen ze het hoorden. “Haha, wie wil daar nu aan mee doen, dit is gewoon een grap. Wie kunnen we uitlachen wie zet de stap.” Ondanks al het gelach en gespot, stapte één iemand gedreven naar voor en sprak de woorden: Hebben jullie dan echt niets geleerd van al die jaren dat we leven? Het gaat niet om de held uit hangen, het gaat om mensen hun hart binnen te dringen, al is het maar voor heel even. Hen een levensles te schenken die het beste in hen naar boven brengt. Ons bestaan gaat dus niet om tijd maar om wat je in die tijd schenkt.
Recente reacties