Als een verloren wedstrijd niet aan jou of je medespelers lag, dan moest de arbitrage wel de schuldige zijn.
Ome Co was onze eerste, vaste scheidsrechter; partijdig in het voordeel van de tegenstander uit angst partijdig te worden genoemd.
Een vrouwelijke scheidsrechter barstte in tranen uit toen wij in tranen waren omdat we door haar fouten ons eigen toernooi hadden verloren. Ze kwam na afloop de kleedkamer binnen: ‘Het was mijn eerste wedstrijd. Sorry.’
Onze tranen droogden snel op toen we met vergrote pupillen – nog zonder scorend vermogen – naar haar mooie benen en onder een minuscuul rokje loerden, waar we tijdens de wedstrijd niet aan toe waren gekomen. Een ‘MeTootje avant la lettre’ zal ik maar zeggen – pupillen worden groter.
Mooi beschreven Han en grappig (ik had ‘m eerst niet door) van die pupillen.
Dank je, Willem. Dat komt toch niet doordat je al te uitbundig je overwinning hebt gevierd?
@Willem: dank voor de tip over de pupillen, en @Han: leuk gevonden
Met druggebruik wordt hetzelfde bereikt Han, wellicht een andere versie waard? Grt.
Lisette, dank je wel.
Luc, wie weet.