Wat we zien, is slechts wat we voor werkelijkheid houden, wat we willen zien, wat we denken te zien, wat we hopen te zien, wat de dictatoriale meute vindt dat we moeten zien.
Onze gedachten zijn onze gevangenis, ons lineaire denken een hardnekkige ziekte, waar zelfs de giftigste, fosforescerende en fluorescerende insecticiden, pesticiden en fungiciden zich geen raad mee weten.
Gek worden we van het idee van een zinloos universum, waarin de planeet aarde als een volledig ontoerekeningsvatbare, rotsachtige sinaasappel miljarden jaren mesjogge om haar as blijft draaien, omdat ze dat zo heeft geleerd, omdat het zo hoort.
Misschien wordt het tijd om eindelijk eens te accepteren dat het zoeken naar samenhang onze grootste dwaling is. Alles staat op zichzelf.
Cesar. Ja, niet alles hoeft een reden te hebben. Goed stukje.
Han. Dank voor je reactie. Over inspiratie voor dit stukje gesproken: deze ontstond bij mij na het lezen van enkele gedichten van Giuseppe Ungaretti, waarin de angst voor de leegte een stimulerende factor is. Toen kwam ik vanzelf op het idee van de mens die dwangmatig (wetenschappelijk of niet wetenschappelijk) altijd maar naar redenen en verbanden zoekt. Misschien om de angstaanjagende leegte op te vullen?
Maar eenieder mag bovenstaande tekst natuurlijk zelf naar eigen inzicht interpreteren.
Cesar, treffend stuk. Zingeving zoeken blijkt en blijft een van de belangrijkste eigenschappen van de mens. In alle opzichten… wellicht ook in het proberen zingeving te rationaliseren en terugbrengen naar het kale niets.
Ook al denk ik dat je gelijk hebt, ik blijf lekker fantaseren dat het nut heeft dat ik hier rondloop (al is het maar voor familie en vrienden).
Cesar. Duidelijke uitleg.
@Menno. Dank voor je reactie. Ik heb zelf ook vrij sterk de neiging om redenen, verbanden en samenhang te zoeken. Het leek me echter niet verkeerd om deze kwestie eens te benoemen, omdat het voortdurend denken in verbanden en samenhang, en vooral de menselijke gewoonte om daar vaste vorm aan te geven en die dan ook hardnekkig vast te houden, desnoods met behulp van wetenschap, ook de basis kan zijn van veel onrust en energieverspilling.
Is het niet zo dat dieren instictief weten dat zij met elkaar meer van betekenis zijn. De mens aan wie de rede is gegeven zo hangt aan het ego?
Levja. Id, ego en superego zouden elkaar idealiter in balans moeten houden. Het ego en het superego houden, in wat wij beschaving noemen, het instinctieve id onder de duim. Het is in een doorgeslagen individualistische maatschappij denk ik vooral het id dat kan gaan domineren, met de nodige interne of externe conflicten tot gevolg (Freud in een notendop).
Goede filosofische beschouwing Cesar, waar ook al veel lezers sterk op hebben gereageerd. Zelf ben ik van mening dat er sprake is van een ‘vorm van schepping’ tegenover het ’toeval’. Van mega tot micro zit alles zo prachtig (understatement) in elkaar dat ik het toch houd op een ‘er zijn met een reden’. Tot zover deze lezing
Willem. Dank voor je bijdrage. Toeval en schepping zijn wat mij betreft onlosmakelijk met elkaar verbonden. Het een bestaat niet zonder het ander. Dat hoeft geen schepping te zijn van een baardige man op een wolk, er zijn nog veel meer scheppingsmogelijkheden. Het is volgens mij vooral onze rede die een reden zoekt voor wat we zien en ondervinden. Ik plak hier verder geen moralisme aan vast voor wat mijn vertelling hierboven betreft en ik zit zelf ook gevangen in een mensenlichaam en een menselijke geest, maar het kan denk ik geen kwaad om de beperkingen van onze ratio en ons verklarende gedrag eens in het volle daglicht te stellen.