Mijn beste vriend en ik hadden ons genesteld in de twee onlangs aangeschafte fauteuils, die bij ons thuis de afgezeten bank waren komen vervangen.
Met mijn zelfgebrouwen bieren op tafel en voorraad in de koelkast, plus zijn kaasplank – het verkleinwoord was hier absoluut niet van toepassing – tussen ons in, gingen we een aantal onvergetelijke momenten tegemoet.
Eerst een uur of vier luisteren naar Genesis (die mét Peter Gabriel) en Pink Floyd, waarbij zo nu en dan alleen ons kreunend zuchten bij een gitaarsolo te horen was.
Hierna stelden wij elkaar een niet-alledaagse vraag.
Kees vroeg aan mij: ‘Als je een eigen magazine kon uitbrengen, welke naam zou die krijgen?’
Ik koos zorgvuldig eten en drinken van tafel en sprak: ‘GNTN’.
In de sfeer kan ik me vinden, in de muziek niet echt, maar dat is een smaakkwestie. Verder een mooi stukje, Willem.
@Ewald: dank je wel (en ik vergeef je de smaakkwestie :-))
@Willem. Daar zeg je wat: Pink Floyd! Toen muziek nog muziek was, en er niet in een ‘blikje’ werd gezongen en er nog niet naar computers werd geluisterd, zoals bij die house, techno, rap en andere troep. Een rif van Deep Purple – Smoke on the water – direct te herkennen was.
zelf gebrouwen – zelfgebrouwen
@Han. Ah, een liefhebber! (ik blijf moeite houden met dit soort woorden, maar dank, ik pas het aan)
@Willem. Meer dan dat, ik ben ermee opgegroeid. Stones, Eagles, John Fogerty, Rod Stewart et cetera. Diverse concerten bijgewoond. En wat nieuwer: Venice. Luister maar eens.
Ik peins me blond Ik kom niet zo snel achter de naam ‘GNTN’
Ik zou denken: Genieten.