Sommige dingen voel ik nu eenmaal aan: je hebt het of je hebt het niet.
Het begon op 14 februari met al die zware postzakken met valentijnskaarten naar boven sjouwen. Toen dacht ik al, er komt nog meer ellende…
Ik loop net in de supermarkt met mijn meetstok. Al die domme mensen die met hun vieze vingers door de magazines aan het bladeren zijn, ik ga er met een boog omheen.
Maar dan komt het, ik ben natuurlijk gesignaleerd, dat kan niet anders. ‘Dames, dames… anderhalve meter afstand graag’ – ik wijs op mijn meetstok. ‘Geen probleem hoor,’ zegt een vrouw met beslist geen donker haar. ‘Mijn selfiestick is zeker anderhalve meter lang.’
Je hebt het of je hebt het niet.
Ja, en als je anderhalve meter afstand houdt in de super, dan zijn er altijd mensen die voor piepen. (Of is dit aan elkaar) Ik heb een brutaaltje alleen maar aangekeken. Bij een andere mevrouw heb ik gezegd, dat ze vast haast had om weer in quarantaine te gaan. Rare en ja, ook nare tijden.
@Levja. Ja, niet het beste komt nu bij velen boven.