Schrijf mee!
« »

Liefde

Tegoed

20 juli 2020 | 120w | Levja | 10 |

Mijn zusje sprak op de begrafenis van onze moeder de woorden: ‘Kon ik je maar bellen in de hemel.’
Zij was een nakomertje en verloor haar moeder nog eerder dan wij deden. Zit het in onze genen om geliefden voortijdig te moeten loslaten?
Vandaag belde mijn jeugdvriendin, die ik al ken sinds mijn kleutertijd. Onze wegen liepen niet altijd parallel, verbonden waren we altijd, waar wij ook waren. Het was min of meer een vaarwel. Woorden zijn mij altijd dierbaar. Ditmaal meer dan welk woord dan ook.
Hoe moeilijk, we hebben wel gezegd wat wij wilden zeggen.
Daarna ben ik gaan wandelen. Op een gegeven moment heb ik tegen een steen geschopt en gegild: ‘Goede God, wat is mijn beltegoed?’

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Levja of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

Reageren

Levja heeft aangegeven geen prijs te stellen op reacties bij dit stukje. Hoge nood? Discussiëren kan altijd op ons forum!


« »