Ik ren achter de kippen aan. Ze schrikken. Overal veren. Ik moet niezen.
Eentje holt zo het weiland in. Met de kop er nog op.
Ik ben bang voor hun ogen. Zij zijn bang voor mijn worstenvingers.
Ik pak mijn trommel. Zachtjes begin ik te roffelen. Ik zit op muziekles. Sinds kort nog maar.
De kippen worden rustig. Ze kijken me aan. Van opzij. Hun enge ogen kijken nu droevig. Kippen zijn nooit echt vrolijk.
Vogels horen te vliegen. Over de oceaan. Maar kippen zijn lui.
Het wordt donker. Ik neem de eieren mee naar binnen.
Waar dromen kippen van?
De volgende dag. Alle kippen zijn dood. Of verdwenen. Veren overal. Bloed. Kippenpoten.
‘De vos was op strooptocht,’ zegt mamma.
Mooi beschreven Cesar.
#Willem. Dank voor de moeite van het lezen.
@Cesar. Goed en mooi beschreven.
@Han,dank voor je reactie.
Zo zie je maar dat ik, met een klein beetje moeite, ook in staat ben om kortere zinnen te schrijven…
@Cesar. Daar wilde ik juist niet over beginnen, maar het is waar!
Helaas kunnen kippen niet meer vliegen. Dat komt omdat bij kuikentjes meestal een belangrijke spier van de vleugels wordt afgeknipt, zodat ze niet kunnen vliegen. Wilde kippen hebben dat spiertje nog wel en kunnen daardoor wel vliegen. En ze produceren eieren voor de mens. Dus een eerbare functie, toch?
Een kip heeft een kompas in de ogen, misschien daardoor eng? Ik deel dit niet.
Toevallig heb ik pasgeleden in mijn nabije omgeving een vos gezien. Ik heb hierover in mijn stukje geschreven. Ik weet het … jij leest niet bij anderen. Overigens geen klacht, hoor. Ieder is zoals ie is. Het mooie van de natuur.
#Levja. Ha, je bent er als de kippen bij. Duidelijke weerspiegeling van einsteiniaans succesdenken, gecombineerd met darwiniaans evolutionisme en een wolkje naturalistisch fatalisme, voor de zoetzure afdronk.
Ik zal tegen het meisje uit dit verhaal zeggen dat ze dat kinddenken nu al lang genoeg heeft gedaan; ze is tenslotte al negen jaar oud. Dat was ooit een huwbare leeftijd.
Maar ik ben het wel met dat meisje eens dat kippen eng uit hun ogen kijken. Dat zie je verder alleen in nachtmerries. Dus de poëtische blik van een kind is misschien zo gek nog niet.
Weet je wat, ik wacht toch nog even met haar mijn genadeloze volwassenenenvisie aan te reiken.
Mij weer te moeilijk mijn beste … En weet je, ik wil geeneens weten wat je hiermee wil zeggen.
je wil= je wilt natuurlijk.
@Levja. Het komt gewoon hier op neer: Dank voor je reactie.
Als dank voor je moeite van het lezen en het reageren, wilde ik het gewoon wat mooier aankleden.Leek me een morele verplichting. Maar mogelijk schoot ik mijn doel voorbij, verblind door dankbaarheid.
(En met dat einsteiniaans verwees ik enkel naar de succesformule van Einstein, die je bij mijn vorige stukje plaatste).
Dan zeg ik graag: ‘Graag gedaan.’