Op De School met den Bijbel was het cahier jarenlang bijna even heilig als De Heilige Schrift. Pas later werd de multimap ‘christelijk’ gedoogd. Kladwerk vervuilde niet langer het geheel, de ring hoefde niet eens te worden geopend, je scheurde het gewoon uit je multimap. Wat achterbleef waren perforatieranden waarvan je uit verveling muizentrappetjes vouwde.
Menig hedendaagse leraar zal wensen in een dergelijke ritselend verveelde atmosfeer, zonder kauwgom, smartphones en koptelefoons, les te geven. Hij zal het niet in zijn hoofd halen er ook maar iets van te zeggen, laat staan tergend langzaam naar in rijtjes geplaatste stoeltjes te lopen, de multimap te vorderen, het raam te openen om de map met een ferme zwaai het raam uit te flikkeren.
Heb je dat werkelijk zien gebeuren, Han, een multomap die het raam uit werd geflikkerd?
De benaming multimap ken ik trouwens niet.
@Ewald. Je bent me voor, ik wilde net een opmerking plaatsen dat het fictie is, maar gebaseerd op realiteit: agenda’s, boeken van een ander vak die gelezen werden… Dat zinde diverse leraren niet.
Multomap is de merknaam. Ik/wij noemden het multimap, voor diverse doeleinden. Staat net zoals multomap in het Groene Boekje.
Dank je, Han. Nogmaals, multimap heb ik nog nooit gehoord, maar als het in het Groene Boekje staat dan is het uiteraard correct. Onze leraren flikkerden niets uit het raam, wel werden sommige leerlingen regelmatig de klas uit geflikkerd, om het bij die terminologie te houden.
Han, ik wil niet eigenwijs zijn, maar ik ben altijd nieuwsgierig. Multo of multomap staat nergens als merknaam geregistreerd. Volgens Dè Kantoorvakhandel (zie link) is multomap een bijnaam die in de jaren 70 aan de ringband werd gegeven.
Mijn Van Dale (1982) noemt trouwens noch de multi-, noch de multomap.
http://www.dekantoorvakhandel......-multomap/
@Ewald. ‘Vanaf de introductie in de jaren 60 van de 20e eeuw werden de 17- en 23-ringsmappen ook vaak multomap genoemd, hoewel Multo eigenlijk een merknaam is met een eigen gepatenteerd klemsysteem.’
Bron: Wikipedia.
Leuk kijkje in de schoolbanken van (iets) voor mijn tijd. Volgens mij zei ik als kind ook multImap. In diepe concentratie schrok ik geregeld van de knal die het gaf als iemand de ringband openklikte. Die ‘muizentrapjes’ werden voor de pestkoppen in mijn klas leuke propjes om naar elkaar te gooien of in de capuchons te verstoppen…
Oké Han, dank je. In het merknamenregister is Multo(map) namelijk niet terug te vinden, maar hier laat ik het verder bij. Dan houden we het bij multimap en multomap.
@Han, ik ben ook uit die tijd (wij hadden het over ‘multomap’) en zeer dat het deed wanneer je velletje tussen die halve ringen kwam …
@Ewald. Ik twijfelde ook hoor, maar ik sprak altijd over multimap. Het ergste was dat die band verboog door mijn snelbinder, vermoed ik. Daardoor sloot hij niet meer goed. En vaak te vol. Ja, je velletje… Later had ik er een met kunststofband.
Maar waar het om gaat: er werd heel wat uit het raam geflikkerd. (Zo fel als ik het schrijf.)
@Willem. Excuus, bij mijn laatste opmerking hoort ook jouw naam. Dank je wel.
@Lousjekoesje. Die klik vond ik een prettig geluid. Wat er in de klas gebeurde was niets bij nu vergeleken.