‘Wat is er aan de hand?’ vraag ik als ik ’s ochtends het kantoor binnenloop. Alle collega’s zitten met hun winterjassen aan te werken.
‘Verwarming is stuk,’ mompelt onze teamleider Jill.
Ik ga aan het werk. Met mijn jas aan is het goed te doen. Naast me zit Jill te trillen. Meestal ben ik jaloers op haar slanke lijf, maar vandaag niet.
‘Hoe kun je het niet koud hebben?’ vraagt ze klappertandend.
Ik lach. ‘Een paar extra laagjes isolatie.’
Ze staat op. ‘Ik ga uitzoeken hoe het zit.’
Jill is snel terug. ‘Er komt vanmiddag pas een monteur. Wie het zo niet uithoudt, mag naar huis.’
Meteen staat iedereen opgelucht op. Jill kijkt naar mij. ‘Jij redt het wel, hè?’
@Inge. Leidinggevende uit duizenden, die Jill. En … die zijn er nogal wat. Grt
Lekker slank geschreven, Inge!
Dank Luc & Robbedoes!
Inge, net als een kapitein dient een leidinggevende als laatste het zinkende schip te verlaten. Als de hp doorwerkt moet de leidinggevende dit ook doen of de hp opdragen naar huis te gaan. Voor mij dus geen leidinggevende uit duizenden. Het voordeel van een paar kilo meer blijkt hier eens te meer. Jill daarentegen komt juist een paar kilo tekort.
@Inge. Geestig verhaal. (goed dat ik de site eens bekijk want ik was in die richting aan het denken)
@Ewald, helemaal mee eens. Niet echt geschikt voor haar rol als leidinggevende
@Tiny dank je! Je kunt natuurlijk nog steeds een stuk in die richting schrijven.