‘Iets voor een ander overhebben. Kent u die uitdrukking?’ Ik hoor het Paul Haenen, alias dominee Gremdaat en Bert uit Sesamstraat, zo zeggen – Femke Halsema heeft het over de opoffering van jongeren: kerst met hun ouders.
Een lief meisje maakt cadeautjes voor zieke vriendjes; misschien is zij wél goed opgevoed, keek ze ooit naar Ernie en Bert: om een oneven aantal stukjes fruit te verdelen, eet Ernie alvast een stukje op. Niet eerlijk, Ernie!
Kerst met mijn ouders? Als oudere-jongere heb ik er álles voor over om in teruggedraaide tijd mijn horloge weer om mijn vaders pols te zien.
Oudjaarsavond lachen om Youp van ’t Hek. 250 man in Carré is minder dan het bezoekersaantal van Ikea. Niet eerlijk, Femke!
Mooi stukje, Han, al ben ik het met je slotconclusie niet helemaal eens. Er zijn meer artiesten / cabaretiers die op oudejaarsavond (willen) optreden. Voor één een uitzondering maken is onmogelijk.
Ewald, aan de ene kant heb je gelijk, maar Youp is op zich al een uitzondering, helemaal op oudjaarsavond, voor anderhalf uur. Maar dat is natuurlijk subjectief.
Carré is zonder meer één van de mooiste (concert)locaties van Amsterdam. Die enkele keer dat ik daar heb mogen werken vond ik alles behalve een straf. Dit jaar hoop ik inderdaad aan te kunnen schuiven bij mijn moeder op de kamer voor een Kerstdiner. Het zal erom spannen…corona op de afdeling. Ze zit nu de komende dagen in quarantaine. Niet eerlijk, ja, maar de motivatie van Femke is ook zeer correct. Grt.
Luc. Ik hoop dat het jullie lukt. Dit is zó erg! Vele malen erger dan een tijdje niet kunnen feesten of vuurwerk afsteken.
Weer mooi Han; ik heb dezelfde wens als jij (wat vader betreft).
Willem, dank je wel. Tijd… vaak je ergste vijand.
Toen ik net studeerde in Breda wilde ik naar huis komen in de kerstvakantie. Mijn moeder en haar man vertrokken echter naar Frankrijk al voordat de kerstvakantie begon. Mijn vader vertrok met zijn nieuwe gezin naar Polen, naar de familie van zijn vrouw. Ik woonde nu toch zelfstandig? Dan had ik toch vrienden waarmee ik kerst vierde? Nee, die gingen allemaal naar hun ouders…ik zat vervolgens eerste kerstdag op mijn studentenkamertje boven de huiskamer van mijn hospita. De kerstvreugde was goed hoorbaar. Ik heb net gedaan alsof het me niets deed. Misschien dat ik daarom ook niet zo’n ‘kerst moet samen gevierd worden’-mens ben. Voor mij wat dat betreft geen klok terug.
Valerie, ik kan me voorstellen dat jouw herinneringen totaal anders zijn dan die van mij. Jammer.