Ik was al aan de late kant. Normaal gesproken zou ik al geweest zijn. Maar, de voor het oog onzichtbare vijand gooide ook hier roet in het eten. En dat terwijl ik juist wel een beurt kan gebruiken.
Jaren geleden was het geen enkel punt. Een keer in de week was het toch wel raak. Sommige collega’s hielden een keer per drie dagen aan. Dat vond ik wat overdreven. Ik vind een keer per week wel lekker.
Heb ondertussen al in het koffertje gekeken, heb hem zelfs al in het stopcontact gehad. Ik vrees dat ik hem toch ga gebruiken voordat het 28 april zal zijn. Voor de een waar genot, voor de ander nachtmerrie. Voor mij, gewoon de tondeuse.
Waar gaat dat naartoe? Leuk opgebouwd, Luc. Laat Han het maar niet lezen. Die krijgt acuut een paniekaanval.
Speciaal voor Han heb ik het verzwegen tot het allerlaatste woord. Thx Ewald.