Het is mij één keer gevraagd. Een deel van mijn salaris in te leveren. Mijn stellige antwoord. Nee, en nooit!
Ik lees en hoor dergelijke initiatieven weer komen door de hedendaagse crisis. Onder het motto werkbehoud. Onzin, gewoon niet hard te maken. Collegiaal, al helemaal niet, zolang men mij niet kan laten zien dat werkelijk iedereen, dus van koffiejuf tot directeur van het bedrijf, eraan meedoet, is mijn antwoord steeds hetzelfde, nee. Anders, denk ik er over na.
Ik krijg de producten in de supermarkt tenslotte ook niet voor minder mee, de hypotheek wordt ook niet plots minder omdat het mij een maandje of wat tegenzit, dus mijn antwoord is en blijft nee. Weg is gelijk aan: komt niet terug.
Luc, je laatste zin – Weg is gelijk aan komt niet terug – heb ik een paar keer moeten lezen voor ik ‘m begreep.
Leestekens zouden het kunnen verduidelijken: Weg is gelijk aan: komt niet terug.
Of helemaal anders zeggen: Eenmaal weg, altijd weg (ook andere zinnen zijn denkbaar).