Schrijf mee!
« »

Familie, Fictie, Maatschappij, Mensen

Geen gezicht

28 juli 2020 | 120w | Han Maas | 1

Het gebeurt altijd als ik moe ben. Ik wil het liefst thuisblijven, maar we hebben nu eenmaal afgesproken om naar de nieuwe stacaravan van haar ouders te komen kijken. Juist vanavond, terwijl dat ding zijn naam heus wel eer aandoet en er volgende week ook nog staat. Tenzij er een windhoos komt en ik er nooit heen hoef. Krijg ik een hallucinatie? Ik zie twee dingen die er niet kunnen zijn: een linker en een rechter.
Met samengeknepen ogen let ik op de weg. De laagstaande zon na een bloedhete dag zorgt voor een fata morgana: ik zie een caravan de lucht in vliegen. Het is bedrog. Wat geen bedrog is zijn de sportschoenen onder de jurk van mijn vrouw.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Han Maas of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

2 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »