‘Is je column al af?’
‘Wat? Ik versta je niet, die afzuigkap…’
‘Maak je ‘m niet te pittig? Je kunt er last mee krijgen.’
‘Wat zeg je nou?’
‘Dat je het niet te scherp maakt.’
‘Nee, ik zal me inhouden. Ga nu maar. Heb je je mondkapje? Kijk je uit? Het zal wel druk worden.’
‘Doe niet zo bang!’
Een kwart pepertje. De zaadjes haal ik eruit; maakt het ook minder scherp. O nee, die fout maak ik nooit meer: eerst plassen! Handen uiteraard goed wassen.
Zo, kip erbij, sudderen maar, dan kan ik die column afmaken.
‘Was het druk?’
‘Is ‘t al klaar?’
‘Ja.’
‘Je zou het niet te pittig maken. Tjonge.’
‘Je hebt nog niet eens wat geproefd!’
Een column kan nooit pittig genoeg zijn, Han. En pittig eten is een gewenningsproces.
Afgelopen zomer heb ik zelf Madame Jeanettes gekweekt. Komend voorjaar zal ik daar eens een stukje over schrijven.
Ewald, een gewaarschuwd mens… Dit schreef ik vijf jaar geleden https://120w.nl/2015/roti/
Dat stukje ken ik, Han en ik weet het bovendien uit ervaring.
In de jaren 2003 – 2006 heb ik ook Madame Jeanette-planten gekweekt. In 2006 heb ik van 90 pepers sambal gemaakt. Met de blote hand gesneden… Handen wassen met water en zeep helpt dan niet meer; de capsaïcine zit te diep in de poriën. Bijna 24 uur last van gehad. Tegenwoordig weet ik wat ik toen niet wist: handen afboenen met zonnebloemolie. Daarna wassen met citroensap en dan pas langdurig wassen met water en zeep.
Ewald. Heerlijk die sambal, op basis van piccalilly. Crosse and Blackwell!
Han&Ewald, jullie zijn echte fijnproevers (en -schrijvers).
Willem, dank je wel! Kwaliteit boven kwantiteit.
Kwantiteit is vaak noodzakelijk voor kwaliteit te kunnen bereiken Han, anders heet het gewoon talent. Grt
Luc. Hoe jij het wil noemen!