We besluiten ermee te stoppen. Het kan gewoon niet meer in deze tijd. Wie weet wat de gevolgen op langere termijn zijn. En al die nare opmerkingen…
Het begon op een feestje. Gezellig na of zelfs bij een drankje. Iedereen doet het. En dan kun je opeens niet meer zonder en doe je het ook thuis. Eerst alleen ’s avonds, maar daar heb je algauw niet genoeg meer aan. Dus doe je het ook ’s morgens. Amper wakker geworden op zoek naar je genotsmiddel; je moet wel, en dat heet verslaving.
Ik kan zeggen dat we na helse dagen eindelijk wat rustiger zijn geworden. We praten zelfs weer met elkaar.
Nee hoor, we laten ons niet meer geselen door Twitter.
Leuk Han
@Inge. Dank je wel.
Gijzelen lijkt me hier meer op z’n plaats dan geselen. Op z’n plat Amsterdams maakt het misschien weinig verschil.