‘Ik heb hier dit yogamatje gekocht, maar ik heb het niet nodig.’
‘Het is gebruikt, meneer.’
‘Nee, echt niet. Zou ik liegen? Mijn geheugen is weer terug. Ik hoef niet op mijn hoofd te gaan staan. Een zwakkere periode in mijn leven. Meer was het niet.
Kijk, dat is nu ook toevallig. Ziet u, dat boek met die foto erop?’
‘Ach, dat bent u. We hebben er al veel van verkocht. Wat leuk voor u. Bent u professioneel schrijver?’
‘Dat is te veel eer, ik was politicus.’
‘Nou dat u het zegt… Heeft u het bonnetje nog?’
‘Staat in het boek.’
‘Ik bedoel van dat yogamatje.’
‘Dat kan ik niet vinden.’
‘Alstublieft.’
‘Twee euro? Ik heb toch veel meer betaald?’
@Han. Als de impact van het selectief gebruik van zijn geheugen door zo’n Rasti Rostelli van de politiek niet zo funest zou zijn voor de democratie, zou je er nog om kunnen lachen ook…
@Cesar. Het is een gotspe dat hij aan zijn falen nog gaat verdienen ook.
@Han. Hij had een voorbeeld kunnen nemen aan Fred Teeven. Die kent tenminste zijn plek; tegenwoordig speelt hij in horrorfilms.
@Cesar. Om bang van te worden.