De opgestapelde verhalen in zijn hoofd liggen uitgeprint in zijn archiefkast, uit een tijd dat dit werkwoord nog een contaminatie was. Boven op de stapel een verhaaltje over het hulpje van Sinterklaas, waarvan de kleur al bepaald was terwijl het officieel geen kleur is; ook daarover kun je van mening verschillen.
Met een binnenpretje leest hij het verhaal dat zich afspeelt in een periode die nu uit de tijd is, omdat men dat vindt. In een doorgedraaid, verhit denkklimaat is ‘men’ van mening dat Turks Fruit nu niet meer zou kunnen. Of het boek en de film wel konden, werd juist uitgemaakt door ‘men’, een doelgroep die toen nog niet zo heette, maar wel bestond.
Laat mooi fruit niet wegrotten.
Goed stukje, Han. De afgelopen decennia zijn we er regelmatig mee geconfronteerd dat normen en waarden aan verandering onderhevig zijn en derhalve beperkt houdbaar, alleen wordt er door niemand vooraf een t.h.t.-datum opgeprikt.
Meer dan vroeger lijken normen en waarden afhankelijk van geslacht, afkomst, geaardheid, opleiding en wat dies meer zij. We zijn meer verzuild dan ooit en iedere groepering is overtuigd van haar eigen gelijk. Een gelijk dat – met al dan niet geoorloofde middelen – koste wat het kost moet worden verkregen.
@Ewald. Dank je. Je reactie is een goede column op zich. Wat mij verbaast is dat bijvoorbeeld een Jan Mulder, die best rake dingen zegt, ook met de meute meepraat.
Dat zie je vaker, Han. Eerst bekritiseert men de bourgeoisie en schopt ertegenaan, vervolgens maakt men deel van de eens zo verfoeide elite uit en wordt een ander lied gezongen.
@Ewald. Voorbeelden te over.