Vandaag ga ik douchen. Ik moet douchen.
Ik ga zo. Straks.
Ik moet echt douchen, vandaag. Nu.
Dan moet ik opstaan, naar de douche lopen en hem aanzetten. De rest gaat vervolgens vanzelf. Opstaan, lopen, knop omzetten, dan ben ik er.
Wanneer dat lukt ben ik trots op mijzelf. Ja.
Dus ik moet mijn bed uit. Mijn bed uit. Niet straks, nu.
Verdorie. Ik kan lopen dus waarom begin ik niet gewoon? Ik kan lopen en ik wil het ook. Lopen nu. Je bed uit.
Straks.
Als dit al zó veel moeite kost, hoe kom ik hier dan ooit uit. Uit dit bed. De leegte.
Dit leven.
Ik heb dorst.
Ik heb dorst dus ik moet wat gaan drinken. Nu.
Louisa, jezelf helemaal nergens toe kunnen zetten herken ik, maar m’n bed kom ik wel uit, want ik wÃl geen koffiedrinken, ik móet koffiedrinken.
de douche aan zetten – aanzetten
@Luisa. De vermoeidheid knap beschreven. Een dag zonder douchen, ik moet er niet aan denken.
Louisa. Sorry.
@Ewald: zoals ik wel eens gezegd heb, ‘Ik bepaal de regels niet’. Naar de wc ging altijd wel, douchen altijd niet….whahaha
@Han: Dank je. Zo zie je maar; als je mijn normale voorkomen ziet zou je het niet zeggen. Dat ik er tijdenlang niet aan moest denken om een dag wél te douchen. het kan verkeren.
@Louisa. Daarom verdien je veel respect!
@Han: Dank je wel. Ik geef het door aan alle mensen die nog/niet kunnen/ niet meer vechten
@Louisa. Doe dat vooral!
Alsof ik mezelf lees. Sterkte.
Ik hoor van veel mensen dat het zo gaat. Bij mij was het anders. Ik moe(s)t de hele dag van alles: tijdig opstaan, ontbijten, sporten, kennis vergaren, laat naar bed8… En alles zo goed mogelijk. Maar iemand spreken, zien, herkenning, ho maar.