Er was een heel klein herderinnetje van breekbaar wit porselein. En als de speeldoos tinkelde, dan danste zij sierlijk op het refrein.
In het refrein moet je blijven hangen. Alles daarna is alleen maar sleur. Hij was de herder die maar niet dichterbij kwam. Nou, hij kwam dichterbij. Maar het leven is geen Songfestival. Of wel? Want niets is eerlijk en alles is van tevoren al vergeven.
De fee die hen bij elkaar bracht? Ach, die is al lang met pensioen.
Het herderinnetje is verder weg dan in 1963. Ze is brozer dan breekbaar. Als de speeldoos niet meer tinkelt, wie is dan nog zijn partner? Hij danst alleen, het geluid van toen is helderder dan de ruis van nu.
Mooi.