Al een tijdje kijk ik toe. Hoe deze mensen dansen. Eén en al beweging. Om elkaar heen. Naar elkaar toe. In een trage wals of vloeiende tango. Zelfs als de muziek eventjes stopt, dansen zij door. Heel af en toe pauzeren ze en spreek ik hen. Vertellen ze mij dat het een onmogelijke dans is. Vervolgens gaan ze door. Om weer wervelend in elkaar op te gaan.
Dan stopt de muziek wat langer. Ze laten los. Een laatste handgebaar, een zoen, een blik. Dan gaan ze allebei een kant op. Later bedenk ik dat het niet de dans is die het voor hen onmogelijk maakt. Maar het stoppen van de muziek. Of juist de muziek die alleen zij kunnen horen.
Arjan: terug zoals vanouds met je boeiende verwoording van levensmomenten.
Mooi.
Prachtig, Arjan!
En er staat meer dan er staat.
Goed geschreven, maar ik zou de benoeming “triest” weglaten, want dat dit triest is voelt de lezer zelf wel aan. Door dat niet te benoemen, krijg je m.i. een sterker stukje.
@Arjan. Mooi! Overigens ben ik het met Hekate eens.
Mooi.
@Berdien, Lousekoesje, Nel, Hekate, Han, N.D.D.: Dank! voor complimenten, welkom en voor de tip van Hekate. Je hebt gelijk. Aangepast nu. Dank
@Berdien, Lousekoesje, Nel, Hekate, Han, N.D.D.: Dank! voor complimenten, welkom en voor de tip van Hekate. Je hebt gelijk. Aangepast nu. Dank.
mooi Arjan, geeft ook aan hoe belangrijk muziek is.
Gefeliciteerd
van harte Arjan.
Gefeliciteerd, Arjan.
Arjan: gefeliciteerd!
@Arjan. Gefeliciteerd.
Dank jullie wel! Leuk om weekwinnaar te zijn! Voelt als een warm welkom na enige tijd van afwezigheid. Dank!
@Arjan: je krijgt wat je verdient! Fijn dat je er weer bij bent.
Gefeliciteerd Arjan, mooie dans.
@Lisette en @Inge; ook jullie bedankt!
??