Tegenwoordig kom ik weer vaker in mijn geboortestad. Zoon is er gaan studeren.
Er zijn periodes geweest dat ik niet veel bijzonders voelde voor mijn oude stad en buurt. Natuurlijk, mijn ouders hebben er nog jaren gewoond. Een reis naar hen was altijd fijn, het verblijf daar goed. Maar daarbuiten had ik er niet veel meer te zoeken.
Tot Zoons verhuizing dus. Hij kwam niet ver van mijn oude buurt te wonen. Met zijn verhalen en mijn frequentere bezoekjes kwamen vervlogen tijden weer terug.
De tijd dat ik naar mijn lagere school wandelde, met mijn palm in de hand van mijn vader. En die weer snel losliet om mijn zelfstandigheid te bewijzen. Jaren later voel ik nog zijn gouden handdruk
Mooi.
@Lisette. Als je iemands hand vasthoudt, valt de palm daar juist buiten. Je moet je hand wel in een heel geforceerde positie houden, wil je je palm in iemands hand leggen.
@Lisette. Toevoeging: Excuses. Het klopte niet wat ik schreef. Ik was in de war met de muis van de hand.
Lisette: mooi stukje levensverhaal.
@Nele: dank voor je mooie compliment
@Ewald: gelukkig maar, dat misverstand. Ik associeerde door op de bijbeltekst “uw naam staat geschreven in de palm van zijn hand, en wist niet zeker of deze manier van zeggen klopte.
@Berdien: hoe ouder ik word, hoe mooier de levensverhalen blijken te zijn.
@Lisette. Een leuk verslag.
Zoon’s verhuizing – Zoons verhuizing
met mijn palm in de hand van mijn vader – hand in hand met mijn vader klinkt natuurlijker. Dan mis je uiteraard wel het themawoord.
@Han: dank, gecorrigeerd, en inderdaad, die palm had ik nodig.
@Lisette. Ja hoor, dat is te begrijpen.
Mooi altijd, dierbare herinneringen!
@Irma: klopt helemaal, goed voor een levenslang warm gevoel.
Ik vind de zin met de palm ook wat onnatuurlijk. Verder een mooie herinnering.
Mooie herinnering.
@Inge: het voelde als echt zo, ik kan het nu zelfs nog voelen.
@Hekate: dank