âHeeft u wel eens gespiekt?â
âHaha. Ja. Zes keer negen kon ik maar niet onthouden. Dus schreef ik het in de palm van mijn linkerhand. Mijn vriendinnetje Loes verraadde mij.â
âKreeg u straf?â
âIk moest naar voren komen en op een stoeltje gaan staan. âZo, Connie is niet eerlijkâ, zei de juffrouw, kan ik mij herinneren. Ik moest mijn arm strekken en mijn hand als een enge groet aan alle kinderen tonen.â
âHeeft u daar een verhaal over geschreven?â
âEen opstel, diezelfde dag nog. Ik schreef te lange zinnen, zei de juffrouw en kreeg een onvoldoende.â
âEn Loes?â
âToen ik mijn roman De Vriendschap signeerde, kwam Loes binnen. Ik herkende haar meteen.â
âWat deed u?â
âIk stak mijn linkerhand op.â
@Han. Leuk. Goed dat je haar achternaam niet hebt gebruikt. Dat had te veel voor de hand gelegen.
@Ewald. Dank je. Inderdaad, doelbewust niet gebruikt.
Erg leuk en ja, ik moest idd meteen aan de bekende schrijfster denken door alleen de voornaam. Dus goed geschreven!
@Irma. Dank je wel.
Leuk Han, ja precies genoeg verteld.
Ik vind ‘in de handpalm van mijn linkerhand’ een beetje dubbel,
‘in de palm van mijn linkerhand’ lijkt me mooier.
@Inge. Dank je! Je hebt helemaal gelijk, ik pas het gelijk aan.
Leuk stukje.