Schrijf mee!
« »

Fictie, Mensen

De laatste honderdtwintig

29 augustus 2019 | 120w | N.D.D. | 3

‘Durf niet achterom te kijken, maak er een mantra van.’ De vrouw blijft het herhalen terwijl ze haar boeltje pakt. ‘Je hebt hen verdorie nog een verklaring gegeven terwijl die stinkerds dat zelfs niet verdienden. Durf niet…’ Jawel, het doet pijn. Zoiets doet altijd pijn. Maar de vrouw gaat nooit weg zonder reden. Weggaan is de enige manier om haar zelfrespect te behouden.
De goesting om achterom te kijken zal blijven. Het was niet allemaal slecht. Er zaten zelfs heel mooie mensen bij. Haar termijn is daar afgelopen. En ze is het aan zichzelf verplicht om te gaan. Het is onmogelijk om te herstellen wat nooit geweest is. Ze slingert die lelijke vos van haar nek en ze gaat. Kintsukuroi.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van N.D.D. of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

10 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »