âHoe zou het met haar gaan?â
Ik antwoordde daar niet meer op, want dat werd toch weer beantwoord met een âja, maarâŠâ
De emotie, zijn maar niet mijn situatie, ik begreep het wel. Maar hij zoog me leeg.
Een spijkerharde vrouw had hem jarenlang vastgenageld. Een vrouw met ziektevoordeel die ik niet dorst te bekritiseren; voor hetzelfde geld mankeerde ze echt wat â en hoe!
Uit de toch al losliggende, krakende vloer was juist zij het die de spijkers eruit trok.
âHoe zou het met haar zijn?â was vervangen door âik bel je nogâ. Maanden hoorde ik niets van hem, dus belde ik maar.
âGoed, het gaat hartstikke goed. We hebben alles uitgepraat. Als ik tijd heb moet je eens langskomen.â
@Han. De slotzin: ‘Als ik tijd heb moet je eens langskomen.â Die moet ik onthouden. Handig als je met iemand liever niets wil afspreken.
De term ziektewinst ken ik wel, ziektevoordeel is nieuw voor mij, maar zal hetzelfde betekenen.
@Han; Ik voel pijn in dit stukje maar ik moest het twee keer lezen om het te snappen.
@Ewald. Ziektevoordeel is mij juist meer bekend dan -winst.
@Louisa. Nu wel?
De eerste laag ja
Onderliggende toon nee
@Louisa. Een man heeft een relatie met een vrouw die op de klippen loopt en valt zijn vriend daarmee lastig. Uiteindelijk hoort die vriend niets meer van hem en heeft hij de relatie weer hervat. De ondertoon: de vriend is niet meer belangrijk.
@Han: je kunt maar beter alleen zijn dan in slecht gezelschap. ?
(Tot zo ver heb ik alle toxische elementen uit mijn leven kunnen bannen, behalve mijn sigaretten.)
En mensen met veel vrienden zijn meestal gemene mensen. Omdat ze altijd anderen nodig hebben om zichzelf gelukkig te voelen.
‘Als ik tijd heb, moet je eens langskomen’ heeft vast nog veel ‘vrienden’ die hij verder uit kan zuigen. Jammer dat die derde niet lacht. Hij heeft er, denk ik zo, meerdere redenen toe.
@Nele. Mensen vergeten hun vrienden gauw als het beter met ze gaat.