Een van mijn collega’s bij Justitie zat soms twee maanden lang depressief thuis.
De teamleider bezocht haar regelmatig, redde haar na een zelfmoordpoging en bracht haar na zo’n periode persoonlijk met de auto naar het werk.
Op een dag werd hij ter verantwoording geroepen bij de topjurist en de topjuriste. Hij mocht haar niet langer naar het werk brengen, want daarmee verbrak hij steeds de periode waarbinnen ze ontslagen kon worden.
Van de topjurist weet ik alleen dat hij tegenwoordig als een zombie in luiers rondloopt. De topjuriste is de huidige president van de rechtbank Amsterdam.
Als topjurist moet je vanzelfsprekend prioriteiten stellen en kunnen afwegen of een mensenleven belangrijker is dan bedrijfsmatige efficiency. Anders maak je natuurlijk geen carrière…
Is deze mevrouw op grond van haar kwaliteiten president van de Amsterdamse rechtbank geworden, of heeft dit met een zeker quotum te maken?
Als een zombie in je luiers rondlopen gun je niemand, ongeacht z’n karakterfouten.
@Ewald. Ik heb geen flauw idee op grond waarvan deze dame is aangesteld; wel weet ik dat ze er vrij veel voor over had en zich op efficiënte wijze een weg naar ‘de top’ heeft gebaand.
Als een zombie rondlopen gun je niemand, in luiers rondlopen ook niet, als een zombie in luiers rondlopen ook niet en tijdens zware depressies aan je lot worden overgelaten (val lekker dood, jouw probleem) door topjuristen al helemaal niet.
Klopt allemaal als een bus, Cesar.
@Ewald. Of in dit geval misschien ‘als een zwerende vinger.’