Schrijf mee!
« »

Liefde, Mensen

Vertrouwd

6 maart 2018 | 120w | Hadeke | 6

‘Hallo, vanavond mag jij me naar huis brengen.’
Ze lachte. Ze rook door de alcoholdamp en het klamme zweet heen, naar vroeger. Natuurlijk bracht ik haar naar huis. Viste haar twee keer uit de bosjes en de laatste honderd meter moest ik haar ondersteunen. Die avond sliep ik op de bank, wakker gehouden door haar luide gesnurk en de geluiden die ze maakte bij het vullen van het emmertje dat ik naast haar bed had gezet.
De volgende ochtend verontschuldigde ze zich volop. Ik bleef bij haar en zij bij mij. Ze bleef naar vroeger ruiken.
‘Zul je altijd aan me denken?’ vroeg ze jaren later.
‘Altijd,’ antwoordde ik aan de rand van het bed.
Haar geur verlaat me nooit.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Hadeke of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

5 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »