Vanaf ons dakterras kijk ik over een dichtbevolkt, maar uitgestorven, gebied van graven, zerken en tombes. Drie lente-frisse olmen houden de wacht boven de ingang.
Niet te missen is de familietombe van de Zola’s. Emile, geen vriend van de gevestigde orde, lag hier begraven voordat hij bijgezet werd in het Pantheon.
Zoeken is het naar de plek waar Heinrich Heine begraven ligt. Ja, die van de Lorelei. Het gedicht zo beroemd, dat het bijna een volkslied werd.
Prachtig zijn ook de dichtregels op de zijkant. Vrij vertaald zeggen ze, dat waar hij rust, Gods hemel hem omgeeft en sterren zijn graflampen zijn. Dat hij een banneling was en zijn laatste jaren verlamd op bed doorbracht, maakt deze regels nog mooier.
@arjan: ik ben helemaal even mee in Parijs, merci beaucoup!
volgens mij kun je hier nog vele miniportretjes aan toevoegen
Prachtige serie, Arjan.