‘Niet te geloven dat ik jou hier heb gevonden!’
Ik draaide mijn hoofd verschrikt in de richting van de vrouw naast mij. Ze moest haar woorden tot mij hebben gesproken. Verder was er niemand te zien. De vrouw keek me niet aan.
‘Ik heb je werkelijk overal gezocht! Geen reis was mij te lang. Geen bestemming te ver. Ik moest en zou jou vinden!’
Ontroerd voelde ik het begin van een glimlach over mijn gezicht trekken. Op het moment dat de vrouw met de blik van een dood dier recht door mij heen leek te kijken besefte ik dat zij handsfree aan het telefoneren was. Beschaamd nam ik een slok van mijn dampende kurkuma latte en verbrandde mijn sprakeloze mond.
Ja, dit wordt ‘m deze week. Ik voel het. Een alledaagse gebeurtenis mooi omschreven.
Hoe een communicatiemiddel mensen van elkaar vervreemdt.
Mooi voorspel, tussenspel en wie weet eindspel. Mijn zegen heb je, Peter.
Prachtig, Peter!
Mechtilde, ik hoop dat je gelijk krijgt. Het lijkt erom te gaan spannen wie de weekwinnaar wordt.
Kees, vannacht appte ik mijn vrouw met het verzoek of ze wilde stoppen met snurken, maar blijkbaar had ze haar geluid uitstaan want ze snurkte rustig door!
Levja, zoals altijd mijn oprechte dank en zegen.
Nel bedankt!