Eigenlijk dacht ik er nooit over na. Ons avondeten werd ons gewoon voorgeschoteld.
Ik zal vast wel eens gevraagd hebben wat we aten, net zoals mijn kinderen dat nu doen. Vaak zal ik mijn neus hebben opgehaald, want ik lustte niet veel in die tijd.
Langzaam veranderde mijn moeder mee met de kookmode: er kwam vaker pasta op tafel, en nieuwe groenten.
Nooit vergeet ik de entrée van goulash in ons gezin. Mijn moeder had braaf het recept gevolgd, maar wist niet dat je de zaadjes uit de paprika moest verwijderen. Onze kennismaking met de Hongaarse keuken was dus geen groot succes.
Gelukkig ging mijn moeder door met experimenteren, al was mijn vader geen groot fan.
Ik lust inmiddels alles.
Lisette, ik moet aan mijn moeder terugdenken. Zij experimenteerde nooit in de keuken en toch aten wij goulash. Uit blik! Leuk stukje.
Hoe herkenbaar: als kind niks lusten en later alles lekker vinden.
Leuk stukje!
@Ewald: mijn moeder kocht zelfs geen blikken of glazen potten bruine bonen.De bonen stonden de dag tevoren al te weken.
@Marceline: leuk dat je het herkent, ik ken nog steeds het gevoel van binnenuit hoe het is om met lange tanden te eten.
Mooie herinnering.
@Inge: klopt! En mijn moeder is natuurlijk vanaf dat moment altijd geplaagd met paprika-kennis.
Een geschiedenis aan de hand van culinaire ontwikkeling. Boeiend Lisette!
@keesleeuw: dank voor dit smakelijke compliment!
@Lisette. Mooi. Ik ben blij dat ik alles moest leren eten. Als je later kieskeuriger wordt, is er keuze genoeg.
@Han: ik begon juist kieskeurig, en ik kan er nog steeds van genieten dat dat echt voorbij is!
@Lisette. Als hobbykok vind ik het leuk om nieuwe gerechten te maken.
Mooie jeugdherinneringen, Lisette.
Dit verhaal roept bij mij ook weer allerlei beelden van maaltijden van vroeger op: de hachee, griesmeelpap, hutspot, voor het eerst nasi eten enzovoort.
@Nel: Ja, leuk, volop herkenning!